بیانات امام ای:
ما یک حرکت عمومی لازم داریم برای رسیدن به چشم انداز. این حرکت طبعاً با محوریّت جوان متعهّد انجام میشود. جوان هم وماً ۲۲ و ۲۵ ساله نیست. منظورم این است که ۳۵ ساله‌ها و ۴۰ ساله‌ها هم جوانند. این‌ها می‌توانند در نظام مدیریّت کشور، تحوّل عظیم ایجاد کنند». در تبیین ضرورت های گام دوم انقلاب۱/۳/۱۳۹۹
اگر چنانچه ان شاء الله شما جوان‌ها زمینه را برای روی کار آوردن یک دولت جوان و حزب اللّهی آماده کنید، بنده معتقدم که بسیاری از این نگرانی‌‌های شما و غصّه‌های شما پایان خواهد پذیرفت. مکرّر گفته‌ام که به دولت جوان و حزب اللّهی معتقد و امیدوارم. امّا معنای این حرف صرفاً این نیست که یک جوان ۳۲ ساله -من باب مثال- رئیس دولت باشد بلکه معنای دولت جوان و حزب‌اللّهی، یک دولت پای کار، آماده و با نشاط و در سنینِ کار و تلاش است که علاج مشکلات است و می‌‌تواند کشور را از راه های دشوار عبور دهد. برخی در سنین بالا نیز به معنایی جوان و پرتلاش و با نشاط هستند، مانند شهید بزرگوار حاج قاسم سلیمانی که بیشتر از ۶۰ سال داشت؛ امّا اگر شهید نمی‌شد، او را تا ده سال دیگر نیز در همان مسئولیّت حفظ می‌کردم». در نشست تصویری با نمایندگان تشکل‌های دانشجویی ۲۸/۲/۱۳۹۹
برای این که جوان‌های مورد نظر شما مسئولیّت‌های مدیریّتی قابل توجّه را، حالا نمی‌گویم حتماً وزارت، چون مدیران رده‌های میانی زیادی هستند که می‌توانند فعّال باشند، [برای این که] جوان‌ها این مدیریًّت‌ها را به عهده بگیرند راهش این است که دولت به وسیلة یک جوان تشکیل بشود. نمی‌گویم حالا جوان بیست و پنج ساله رئیس‌جمهوری بشود من باب مثال؛ و واقعاً آدم متعهّدی باشد. این طبعاً افرادی را که انتخاب می‌کند که از بین جوان‌ها خواهد بود. کلید کار این است و الّا با توصیه و با این‌ها خیلی صورت نمی‌گیرد، مشکل است. حالا مقایسه با اوّل انقلاب هم یک قدری مقایسة ناقصی است، یعنی اوّل انقلاب آدم‌هایی که بتوانند کارها را به عهده بگیرند و تجربه داشته باشند واقعاً نبودند، الان هستند. پیرمرد هم نیست امّا جوان سی و چند ساله و ۴۰ ساله هم نیست. این را وقتی داریم نمی‌شود، یعنی مصلحت نیست، درست نیست که ما این آدم را در رأس کار نگذاریم و از امکان کارش و از تجربه‌اش و از توانایی‌اش استفاده نکنیم. ان‌شاءالله که برویم به سمت این که جوان‌ها را در رأس کارها قرار بدهیم. دل‌مان می‌خواهد این بشود.» در مستند غیررسمی
تفسیر معنای جوان
۱- منظور از جوان، هم معنای حقیقی آن است(سنّ جوان) و هم معنای مجازی آن(ویژگی‌های جوانی)، اگر این گونه نبود، می‌توانستند از ویژگی‌های جوانی بگویند و نیازی به ذکر کلمة جوان نبود. منظور از جوانی سنّ پایین‌تر نیز چنان که در روان‌شناسی مطرح شده، نیست و تا ۴۰ سالگی شخص را می‌توان جوان به حساب آورد.
۲- ویژگی‌های جوان عبارت‌اند از: نشاط و چالاکی، روحیّة جهادی، پرتوانی و پرکاری، دلبستة دنیا(ثروت و قدرت) نبودن، ابتکار و نوآوری و خلّاقیّت، به روز بودن و نواندیشی، تحوّل‌خواهی و عدالت‌خواهی و . این ویژگی‌ها اغلب در جوانان و تعدادی از میانسالان و به ندرت در پیران یافت میشود.
۳- از جوان در خیلی از کارها و حتّی مدیریّت‌ها می‌توان و باید استفاده کرد تا کشور هم از موهبت جوانی بهره‌مند شود و هم تجربه‌اندوزی و نیروسازی شود؛ امّا برخی مدیریّت‌های کلان مانند ریاست جمهوری به تجربه و سابقة اجرایی هم نیاز دارد که ممکن است در اکثر جوانان نباشد. در این قبیل موارد از افرادی که در عین حال که ویژگی جوانی دارند و تجربه هم دارند، اگر چه میانسال باشند باید استفاده کرد. بنا بر این حتّی در ریاست جمهوری هم بهتر است از پیران استفاده نشود مگر در موارد خاصّ آن هم به شرط تجربه و معدّل بالا در ویژگی‌های جوانی.
۴- مدیر جوان باید مستظهر به پشتیبانی فکری و تجربی و مشاورة پیران کارکشته و باسابقه باشد و از نعمت وجود آنان استفادة لازم را ببرد و پیران نیز باید فرصت را برای رشد و کمال جوان فراهم کرده و عرصه را برای آنان باز کنند و از پشتیبانی‌های لازم در حقّ آنان دریغ نکنند.
۵- واقعیّت آن است که پیران و نسل اوّل انقلاب هنوز چندان به جوانان حتّی در مدیریّت‌های جزء و خُرد نیز میدانی برای رشد و تکامل و تجربه‌اندوزی نداده‌اند. اینجاست که ضرورت این بحث خود را نشان می‌دهد.
درباره این سایت